23 กุมภาพันธ์ 2568 ผู้สื่อข่าวจังหวัดสมุทรปราการ ได้เดินทางไปยัง วัดสำโรงเหนือ ต.สำโรงกลาง อ.พระประแดง จ.สมุทรปราการ หลังทราบเรื่องราวที่พระลูกวัดได้นำฐานโลงศพไม้สัก มาทำเป็นที่นั่งรอบโบสถ์ เพื่อเป็นกุศโลบาย สอนคนที่เดินทางมาที่วัด สำหรับคนที่ไม่คิดอะไรก็จะมานั่งมานอนตามปกติเหมือนที่นั่งตัวหนึ่ง แต่ถ้าคนที่ยึดติดกับสิ่งนั้นก็มักจะกังวลว่าฐานโลงศพของใครแล้วเขาจะมานั่งหรือมาตามทวงไหม
จากการสอบถาม พระธนภัทร หรือ พระหนุ่ม ได้กล่าวกับนักข่าวว่า ไอเดียนี้เกิดขึ้นเพราะคิดว่าถ้านำโลงศพไปเผา มันก็อาจจะไม่เกิดประโยชน์ อย่างน้อยเราก็นำมาทำเป็นเก้าอี้เพื่อนั่งและนอนได้ มันจะมีประโยชน์มากกว่า และคงทนอยู่นานบางทีเราตายแล้วเก้าอี้ก็ยังอยู่ แรกๆจะทำและให้สามเณรในวัดนั่งก่อน หลังจากนั้นค่อยให้คนธรรมดาหรือประธานในงานศพนั่ง มันเป็นกุศโลบายให้เราได้อยู่ใกล้ชิด สิ่งเหล่านี้มากขึ้น เพราะจะได้ไม่เกิดความกลัว และอยากให้ปลง เพียงแต่ว่าเราจะมองเห็นหรือไม่มันก็เหมือนธรรมะ เราจะมองเห็นและนำไปใช้ได้หรือไม่ ตอนนี้นำมาใช้งานแรก งานแรก ก็มีคนมาบอกว่าไม่กล้านั่ง ยังมีความกลัวอยู่ แต่ถ้าเป็นเด็กวัดก็จะเกิดความเคยชินและกล้านั่ง แต่ถ้าเดินไปดู ตรงริมน้ำก็จะเห็นว่า มันมีฐานลงที่เราทำเอาไว้เป็นที่นั่ง นานแล้ว ตรงนั้นแรกๆก็ไม่มีคนกล้านั่ง แต่พอตั้งเอาไว้นานๆก็มีคนกล้าที่จะมานั่งเล่น ก็เหมือนสอนไปในตัวว่าคนเราต้องปลง แรกๆก็มีคนถามว่านั่งแล้วจะเห็นอะไรหรือไม่ ตนจึงบอกว่าถ้าโยมเห็นโยมก็มาเล่าให้ฟังบ้าง แต่ตนก็ยังไม่เห็นอะไร ที่เห็นว่าหลายๆคนคิดมากมันเป็นเพราะว่าเราคิดไปเอง แล้วก็เก็บเอาไปฝัน หลวงพี่ก็เคยลองนอนบนฝาโลงมันก็ไม่เจออะไร ไม่เห็นจะมีใครมาทวงอะไร ถ้าคนที่จะเจอจะเห็นจริงๆก็อาจจะเป็นคนรู้จักหรือญาติ มีจิตร่วมกัน แต่มันก็ยังเป็นจิตนึกคิดไปเองอยู่ดี ทุกคนมีความกลัวอยู่แล้ว กับสิ่งที่มองไม่เห็นก็เลยทักไปก่อนว่ามันจะมีหรือไม่
ด้าน สท.บุญส่ง นาครักษ์ อายุ 62 ปี สมาชิกสภาเทศบาลเมืองปู่เจ้าสมิงพราย ไวยาวัชกรวัดสำโรงเหนือ กล่าวกับนักข่าวว่า ไอเดียนี้เป็นไอเดียของหลวงพี่หนุ่ม เพราะหลวงพี่เห็นว่า มันชำรุดและมีปลวกกิน จะทิ้งก็น่าเสียดาย ก็เลยนำมาใช้ประโยชน์ดีกว่า หลวงพี่ท่านบอกว่าอยากจะให้ประชาชนเกิดความเคยชิน ให้ปลง ถ้าเกิดว่ามีวัสดุ เหลือหรือชำรุด เราก็จะนำมาทำแบบนี้อีก เรื่อยๆ ตอนทำแรกๆชาวบ้านก็ยังรู้สึกกลัวเพราะยังใหม่อยู่ยังไม่กล้านั่ง ตนอยากฝากถึงชาวบ้านที่เข้ามาเห็นแต่ไม่กล้านั่งว่าไม่ต้องกลัว นั่งได้ ปรกติก็มีนำ ฐานโลงมาทำที่นั่ง อยู่บริเวณริมน้ำหลายอัน ก็มีเด็กมานั่งเล่นมานั่งทานข้าวอยู่ทุกวัน พวกเขาก็ไม่ได้กลัวอะไร แต่แรกๆก็อาจจะมีกลัวบ้าง แต่เดี๋ยวนี้ชินแล้ว
ด้าน นักข่าวของเราที่ได้ ลองนั่ง กล่าวถึงความรู้สึกว่า มันก็ไม่มีอะไรเป็นแค่เก้าอี้ปกติ แต่ถ้า คนคิดมันก็อาจจะมี ที่เรามานั่งเพราะว่าที่วัดและกำนันเขามีไอเดียนี้ มันไม่มีอะไรถ้าไม่คิดอะไรมันก็เหมือนเก้าอี้ธรรมดา เขาทำสวยด้วย ไอเดียเขาดีมาก เพราะว่านำของที่ไม่ใช้แล้วมาทำประโยชน์ และอีกอย่างก็เป็นความเชื่อ หลายๆคนอ่านทั่วที่นำมาทำที่นั่ง แต่หลวงพี่ ท่านมีกุศโลบาย เพื่อให้ทุกคนได้ปลง เพราะวันหนึ่งเราก็ต้องได้เข้าไปอยู่ในโลง ในวัดเคยมีทำมาแล้วก่อนหน้านี้แต่ว่าเป็น โลงธรรมดา แต่ครั้งนี้เป็นไม้สัก
*** ก๊วก สมุทรปราการ 0876122558 // 0628122158 *** บัณฑิต ชวาลา ***
*** นางสาวกริชแก้ว ศิริมงคล 0645910124 *** ผู้ช่วย ***
Discussion about this post